Umiłowani Siostry i Bracia!
Dzisiejsza liturgia słowa zachęca nas do ufności wobec Boga.
Pan Bóg bowiem jest zawsze wierny swoim obietnicom… W Raju już obiecał naszym Prarodzicom, że „wzbudzi im moc Zbawczą”.
I tak się dzieje! Słyszymy dziś w pierwszym czytaniu jak Pan, poprzez usta swojego proroka Izajasza upewnia potomka Dawida, Achaza, że Pan da Znak zbawienia swojemu ludowi. Że Panna pocznie i porodzi i że dzięki temu porodzeniu Pan będzie z nami, co jest zawarte już w samym imieniu Emmanuel.
I widzimy dzisiaj, że ta zapowiedź dana dawno temu królowi jest potwierdzona wobec innego potomka Dawida. Oto pogrążonemu w wątpliwościach Józefowi objawia się we śnie inny herold Pana i przekazuje mu dokładne wypełnienie tej obietnicy danej niegdyś jego przodkowi: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”.
Antyfona, którą Kościół Święty woła w dniu dzisiejszym do przychodzącego Pana brzmi:
„O Królu narodów, przez nie upragniony; Kamieniu węgielny Kościoła, przyjdź i zbaw człowieka, którego utworzyłeś z prochu ziemi.”
Siostry i Bracia!
Oto św. Józef już usłyszał Dobrą Nowinę- Ewangelię! Anioł ogłosił mu wypełnianie się starożytnych proroctw w jego własnym domu. To i dla nas wielka radość! Wreszcie zaczyna nam świtać zbawienie! Ten, który niegdyś własnymi rękoma utworzył naszego Ojca Adama z prochu ziemi, nawiedza nas, staje się dzieckiem Adama by przywrócić Adamowi i nam wszystkim swój obraz i podobieństwo, zamazane w nas przez nasz brak ufności Bogu! Spójrzmy! Oto Maryja dźwiga Go w swoim łonie!
Jest pewna ikona Matki Bożej, szczególnie czczona w Kościele Wschodnim. Nazywana jest ikoną „Znak”. Przedstawia ona Madonnę z medalionem pod sercem w którym znajduje się Dziecię Jezus. To Panna oglądana przez Izajasza. „Znak” dany nam przez samego Pana! Ona poczęła w sposób cudowny Tego, którego nie mogą ogarnąć niebiosa. Dlatego zwana jest ta ikona również ikoną Matki Bożej Szerszej.
On, Pan Wszechświata! Król Nieba noszony przez aniołów – w łonie Dziewicy zstępuje do nas! Nie zostawił nas samymi w naszym nieszczęściu grzechu, śmierci i niewoli szatana! Zstępuje by być znowu tak jak niegdyś był w Raju – Bogiem z nami! A nawet więcej! Bo Bogiem z nami i w nas, kiedy daje nam swoje Ciało i Krew na pokarm!
„O przedziwna jest tajemnica Jego dobroci dla nas! Aby wybawić niewolnika (por. Exultet) przyjmuje ciało i staje się człowiekiem! Nigdy nas nie zawiódł i nigdy nas nie zawiedzie! Nawet wtedy kiedy zalewają nas fale zła, grzechu, nieszczęść, chorób i śmierci! On jest Bogiem z nami! Kiedy śmieją się z nas, że nie podążamy z duchem tego świata, że jesteśmy niemodni – On Jest naszym Emmanuelem! Kiedy nie możemy normalnie żyć w Pakistanie, Nigerii i innych krajach, czy kiedy jesteśmy wręcz wydawani na śmierć – On jest Bogiem z nami! I tak będzie zawsze. Tak będzie na wieki! On przywita nas na progu wieczności i będzie Bogiem z nami i w nas a my będzie z Nim i w Nim.
Wołajmy dziś do Niego! Prośmy Go by odmienił nasze życie. Wraz z Kościołem w tych ostatnich dniach adwentu wołajmy:
„Już jaśnieje żłób Twój, Panie, nowe światło noc przenika, wiara, której zło nie zaćmi, niech zabłyśnie wśród ciemności.”
Przyjdź Panie Jezu! Przyjdź i nawiedź nasze serca. Ty, który nie pogardziłeś nędzą stajni nawiedź naszą nędzę! Zamieszkaj w naszych sercach i przemień je! I daj nam żyć ufnie oczekując Twojego powrotu do nas i pełnego objawienia się w nas Twojego zbawienia w wieczności. Ty, który przyjąłeś nasze człowieczeństwo daj nam wiekuisty udział w Twoim bóstwie.
Dodaj komentarz